Phaedrus

C. Iulius Phaedrus was een Romeinse fabelschrijver. Hij leefde in de eerste eeuw n. Chr. ten tijde van Augustus, Tiberius, Caligula en Claudius. Alles wat we van hem weten, weten we door opmerkingen die Phaedrus zelf in zijn werk maakt.

Hij was rond 15 v. Chr. geboren in Macedonië, en kwam op jonge leeftijd als slaaf in Rome terecht. Hij werd een slaaf bij niet zomaar iemand: keizer Augustus. Deze heeft hem later vrijgelaten, waarna Phaedrus over is gegaan op het schrijven van fabels. Zelf noemt Phaedrus ook dat hij het zwijgen is opgelegd door Seianus, een belangrijke adviseur van keizer Tiberius. De precieze tijd van publicatie van zijn fabels weten we niet. Hij stierf rond 50 n. Chr.

De Fabulae Aesopiae

Van Phaedrus kennen we de Fabulae Aesopiae. Dit werk bestaat uit vijf boeken met allerlei fabels, waarvan er in totaal 93 fabels bewaard zijn gebleven. We weten dat het er eerst veel meer waren, maar die zijn verloren gegaan. Later zijn nog 30 van de verloren fabels gevonden, waarvan we de plaats in de vijf boeken niet goed weten. Deze zijn daarom als bijlage, de Appendix Perottina, gepubliceerd.

Fabulae Aesopiae betekent Verhalen van Aisopos. Phaedrus heeft namelijk de fabels van Aisopos uit het Grieks naar het Latijn vertaald en daarbij in dichtvorm gezet. De legendarische Griekse schrijver Aisopos, in het Latijn Aesopus, heeft in de zesde eeuw v. Chr. de fabel in de Europese literatuur geïntroduceerd. Dit zijn vooral klassiekers, zoals De vos en de druiventros. Phaedrus schreef naast vertaalde fabels ook anekdotes uit zijn eigen tijd, zoals Tiberius en zijn slaaf.