Daedalus en Icarus – Ovidius Metamorphoses 8.183-235

Latijnse tekst met aantekeningen

Daedalus interea, Creten longumque perosus
exsilium tactusque loci natalis amore,
clausus erat pelago.

                                       “Terras licet” inquit “et undas [185]
obstruat, at caelum certe patet; ibimus illac.
Omnia possideat, non possidet aera Minos.”

Dixit et ignotas animum dimittit in artes
naturamque novat. Nam ponit in ordine pennas,
a minima coeptas, longam breviore sequenti, [190]
ut clivo crevisse putes; sic rustica quondam
fistula disparibus paulatim surgit avenis.

Tum lino medias et ceris alligat imas,
atque ita compositas parvo curvamine flectit,
ut veras imitetur aves. Puer Icarus una [195]
stabat et, ignarus sua se tractare pericla,
ore renidenti modo, quas vaga moverat aura,
captabat plumas, flavam modo pollice ceram
mollibat, lusuque suo mirabile patris
impediebat opus. Postquam manus ultima coepto [200]
imposita est, geminas opifex libravit in alas
ipse suum corpus motaque pependit in aura.

Instruit et natum: “Medioque ut limite curras,
Icare,” ait “moneo, ne, si demissior ibis,
unda gravet pennas, si celsior, ignis adurat; [205]
inter utrumque vola. Nec te spectare Booten
aut Helicen iubeo strictumque Orionis ensem;
me duce carpe viam.” Pariter praecepta volandi
tradit et ignotas umeris accommodat alas.

Inter opus monitusque genae maduere seniles [210]
et patriae tremuere manus. Dedit oscula nato
non iterum repetenda suo, pennisque levatus
ante volat comitique timet, velut ales, ab alto
quae teneram prolem produxit in aera nido,
hortaturque sequi damnosasque erudit artes [215]
et movet ipse suas et nati respicit alas.

Hos aliquis tremula dum captat harundine pisces,
aut pastor baculo stivave innixus arator
vidit et obstipuit, quique aethera carpere possent,
credidit esse deos. Et iam Iunonia laeva [220]
parte Samos (fuerant Delosque Parosque relictae),
dextra Lebinthos erat fecundaque melle Calymne,
cum puer audaci coepit gaudere volatu
deseruitque ducem caelique cupidine tractus
altius egit iter. Rapidi vicinia solis [225]
mollit odoratas, pennarum vincula, ceras.

Tabuerant cerae: nudos quatit ille lacertos,
remigioque carens non ullas percipit auras,
oraque caerulea patrium clamantia nomen
excipiuntur aqua, quae nomen traxit ab illo. [230]
At pater infelix, nec iam pater, “Icare,” dixit,
“Icare,” dixit, “ubi es? Qua te regione requiram?
Icare!” dicebat. Pennas aspexit in undis
devovitque suas artes corpusque sepulcro
condidit; et tellus a nomine dicta sepulti. [235]