Carmen 70 – Loze belofte/Vrouwen zijn niet te vertrouwen

Catullus is geschokt door het overspel van Lesbia met zijn vriend.

Nulli se dicit mulier mea nubere malle
     quam mihi, non si se Iuppiter ipse petat.
Dicit; sed mulier cupido quod dicit amanti,
     in vento et rapida scribere oportet aqua.

Mijn geliefde zegt dat ze mt niemand liever trouwt dan met mij, al vraagt Juppiter het haar in hoogsteigen persoon. Dat zegt ze, maar wat een vrouw zegt aan een begerig minnaar, moet men schrijven in de wind en het vluchtige water.

Mijn vrouwtje zegt met geen enkele man liever te trouwen dan mij, zelfs niet indien Jupiter zelf het haar zou vragen. (Dat) zegt ze, maar wat een vrouw zegt tegen een begerige geliefde, moet men schrijven in de wind en het snelle water.

This poem is usually, and I think rightly, taken to refer to Lesbia/Clodia. It would
not have been at all surprising had Catullus raised the possibility of marriage (1-2)
after her husband Metellus Celer's death in March 59-indeed, it would have been
surprising had he not-and equally predictable that his inamorata, elusive as always,
would waffle: "Yes, you're the person I'd like to be married to, but maybe not
to marry." Cf. Quinn 1970, 398-99. The poem is an adaptation of an epigram by
Callimachus (25 Pf.), but Catullus gives it his own characteristic twist, and the notion
of writing on the wind (4) seems without ancient parallel. The reference to
Jupiter, though proverbial, hardly suggests stability: the god's brief and lustful
infidelities were notorious, and Catullus's overall mood is one of cynical resignation,
backed up by a handful of stock literary allusions