Aanwijzend voornaamwoord

De aanwijzende voornaamwoorden passen zich aan, aan het woord waarnaar ze verwijzen:
Hic servus vinum emit. = Deze slaaf koopt wijn.
‘Servus’ is mannelijk woord, dat in de nominativus enkelvoud staat. Dus is ‘hic’ ook mannelijk, nominativus, enkelvoud.

vormen

Het bijvoeglijk gebruikte vragend voornaamwoord heeft dezelfde rijtjes als het betrekkelijk voornaamwoord. Het zelftandige gaat als volgt:

hic

is

ille, iste & ipse

‘iste’ gaat hetzelfde als ‘ille’, maar heeft een negatieve betekenis. Het woordje ‘ipse’ [zelf] gaat ook zo, behalve in de nom./acc. onz., daar is het ‘ipsum’