Aanwijzend voornaamwoord

De aanwijzende voornaamwoorden passen zich aan, aan het woord waarnaar ze verwijzen:
Hic servus vinum emit. = Deze slaaf koopt wijn.
‘Servus’ is mannelijk woord, dat in de nominativus enkelvoud staat. Dus is ‘hic’ ook mannelijk, nominativus, enkelvoud.


vormen

Het bijvoeglijk gebruikte vragend voornaamwoord heeft dezelfde rijtjes als het betrekkelijk voornaamwoord. Het zelftandige gaat als volgt:

hic

 

mannelijk

vrouwelijk

onzijdig

sing. nom.

hic

haec

hoc

gen.

huius

huius

huius

dat.

huic

huic

huic

acc.

hunc

hanc

hoc

abl.

hoc

hac

hoc

plur. nom.

hi

hae

ha

gen.

horum

harum

horum

dat.

his

his

his

acc.

hos

has

ha

abl.

his

his

his

 

deze, dit

   

 

is

ille, iste & ipse

 

masculinum

femininum

neuter

sing. nom.

ille

illa

illud

gen.

illius

illius

illius

dat.

illi

illi

illi

acc.

illum

illam

illud

abl.

illo

illa

illo

plur. nom.

illi

illae

illa

gen.

illorum

illarum

illorum

dat.

illis

illis

illis

acc.

illos

illas

illa

abl.

illis

illis

illis

 

die, dat (positief)

   

 

 

masculinum

femininum

neuter

sing. nom.

iste

ista

istud

gen.

istius

istius

istius

dat.

isti

isti

isti

acc.

istum

istam

istud

abl.

isto

ista

isto

plur. nom.

isti

istae

ista

gen.

istorum

istarum

istorum

dat.

istis

istis

istis

acc.

istos

istas

ista

abl.

istis

istis

istis

 

die, dat (negatief)

   

 

‘iste’ gaat hetzelfde als ‘ille’, maar heeft een negatieve betekenis. Het woordje ‘ipse’ [zelf] gaat ook zo, behalve in de nom./acc. onz., daar is het ‘ipsum’

 

masculinum

femininum

neuter

sing. nom.

ipse

ipsa

ipsum

gen.

ipsius

ipsius

ipsius

dat.

ipsi

ipsi

ipsi

acc.

ipsum

ipsam

ipsum

abl.

ipso

ipsa

ipso

plur. nom.

ipsi

ipsae

ipsa

gen.

ipsorum

ipsarum

ipsorum

dat.

ipsis

ipsis

ipsis

acc.

ipsos

ipsas

ipsa

abl.

ipsis

ipsis

ipsis

 

zelf

   

 

 

Romeinse kalender