Accenten
Naast de spiritus en iota subscriptum kent het Grieks zogenaamde accenten. Dit zijn tekens die oorspronkelijk aangaven hoe een woord uitgesproken moet worden. Het Griekse accent was een muzikaal accent: een lettergreep klonk hoger dan een lettergreep zonder accent.
Er zijn drie accenten:
- De accentus acutus wijst naar rechtsboven: ´ (ά). Het duidt een klimmende toon aan.
- De accentus gravis wijst naar linksboven: ` (ὰ). Het duidt een halfklimmende toon aan.
- De accentus circumflexus is een golfje op de letter: ῀ (ᾶ). Het duidt een eerst klimmende en daarna dalende toon aan.
In het Nederlands weten we niet echt raad met deze aanwijzingen voor de uitspraak en in het Nieuw-Grieks spreken ze de woorden uit door de klemtoon op de lettergreep met het accent te leggen. In het Nederlands gebruiken we meestal de Nederlandse klemtoonregels.
In de meeste gevallen heeft het bij het leren van woorden en uitgangen geen zin om de accenten ook te leren, maar deze worden voor de volledigheid wel gegeven. In sommige gevallen is het wel van belang op de accenten te letten, bijvoorbeeld omdat het woord daardoor een andere betekenis heeft. Zo is er een belangrijk verschil in betekenis tussen τις ‘iemand’ (zonder accent) en τίς ‘wie’ (met accent). In deze gevallen wordt aangegeven dat ook het accent geleerd moet worden.
De accenten kunnen ook worden gecombineerd met de spiritus. Let daarbij goed op dat de accenten niet geleerd moeten worden, maar de spiritus wel!